In Truckstar 11 lees je het bedrijfsportret van K. Overdevest Transport. Je hoort het vaak onder chauffeurs: zo vader, zo zoon. Maar bij K. Overdevest Transport werken niet minder dan zeven zonen en zes vaders.

Koos Overdevest begon zijn transportbedrijf in Stompwijk, tegenwoordig zit het in Oud Gastel. En was er in 1986 één auto, nu zijn het er 45. Het terrein staat propvol en dus is het niet gek dat de broers Koen en Bart een verhuizing overwegen. Het bedrijf groeit uit zijn jasje. De succesformule van het bedrijf is bijzonder containervervoer. De containerauto’s van KOV, zoals ze zichzelf kortweg noemen, kunnen kippen. Alle maten zeecontainers kunnen ook verticaal geladen worden. Verder heeft het bedrijf zijladers die zeecontainers bij de klant neer kunnen zetten. Daarnaast is er nog een dieplader.

Ook bijzonder: KOV was het eerste bedrijf in Nederland dat met een LZV reed. Inmiddels zijn dat er acht. Het gebied dat KOV bestrijkt begint bij de havens van Antwerpen en Rotterdam, en loopt door tot Noord-Frankrijk en het Roergebied.

Koos Overdevest en zijn zonen Koen en Bart
Koos: “Ik wilde boer worden en deed de landbouwschool, maar dat was niets. Mijn schoonfamilie zat in het transport. Ik wilde altijd al voor mezelf beginnen. Zo ben ik er ingerold. Sinds een jaar zit ik officieel niet meer in de zaak, mijn zoons hebben allebei de helft van de aandelen.”

Koen: “Ik ben begonnen als monteur bij Scania. Sinds 2009 werk in in de zaak. Ik doe de planning maar op zaterdag wil ik nog wel eens bijspringen in de garage.’’

Bart: “Ik deed MBO Landbouwmechanisatie, maar kwam terecht als uitvoerder in de wegenbouw. Twee jaar geleden kwam ik ook in de zaak. Ik doe de werkplaats en het personeel.”

Koos Overdevest en zijn zonen Koen en Bart (rechts).

Dirk van den Heuvel en zijn zoon Dirk
Dirk sr.: “Ik ben 74 en ging negen jaar geleden met pensioen. Ik werkte toen bij De Rijke. Bij KOV werk ik drie dagen per week en deel een auto met Mick. Dit bedrijf is perfect, ik wou dat ik hier twintig jaar eerder gewerkt had. Alles blijft menselijk.”

Dirk jr.: “Ik ben zes maanden chauffeur. Hiervoor heb ik tien jaar in de steigerbouw gezeten. Dat was ook leuk, maar wel zwaar. Werken bij KOV bevalt prima, ik heb geen moment spijt gehad. Het leuke aan dit vak is dat je steeds andere dingen doet en dat je lekker op weg bent.”

Dirk van den Heuvel sr. en zoon Dirk jr.

Mick Uitman en zijn zoon Stephen
Mick: “Ik had een transportbedrijf met zeventien auto’s. In 2008 begon de crisis en toen ging het mis. Sinds kort heb ik alles netjes afgerond. Via-via ben ik bij KOV terechtgekomen. Ik rijd twee dagen per week en deel een Scania R450 met Dirk. Het voordeel van rijden is dat ik lekker op mezelf ben.”

Stephen: “Ik ben nu 26 en rijd al vanaf mijn achttiende. Voordat ik hier terechtkwam, deed ik internationale verhuizingen. Dan reed je met zijn tweeën of alleen. Ter plaatse werden verhuizers ingehuurd voor het laden of lossen. Ik werk pas net bij KOV en rijd met een kipper. In de haven haal ik containers met schroot of houtkorrels op. De lading stort ik bij de klanten en dan neem ik de lege bak weer mee.”

Mick Uitman en zoon Stephen.

André Balkema en zijn zoon Michael
André: “Ik werk nu drie jaar hier en zit op een LZV. Rijden met zo´n combinatie is even wennen maar verder niet zo moeilijk. Het rijden met een LZV heeft één groot nadeel en dat is het eindeloze koppelen. Maar een bedrijf zoals dit kom je niet veel meer tegen. Het is hard werken en daarvoor word je goed beloond. Ook is het leuk om met je eigen zoon in één bedrijf te zitten.”

Michael: “Ik werk hier net iets langer dan mijn vader: drie en een half jaar. Ik heb hier heel afwisselend werk met een iso-systeem. Daarmee kun je containers overtrekken. Ook ik kan verticaal laden en kippend lossen.”

André Balkema en zijn zoon Michael.

Johan Noordzij en zijn zoon Dennis
Johan: “Ik loop hier het langst van allemaal. Die rode Volvo op de foto, die is van mij. Ik heb toen negen jaar hier gereden. Na een poosje ben ik voor mezelf begonnen, maar de klant waar ik voor reed wilde mij niet kwijt. Ik rijd nu voor hem maar als er te veel werk is, gaat de rest daarvan naar KOV. Ik gebruik ook een chassis van KOV en mijn vrachtauto is er in onderhoud. Bij mijn zoon Dennis, en dat doet hij heel goed.”

Dennis: “Als ik rijd, dan is dat op die torpedo. Dan moet je denken aan chassis wegbrengen en af en toe invallen als er iemand ziek is. Want normaal gesproken ben ik monteur. Ik heb eerst bij een fietsenmaker gewerkt, maar toen vroegen ze of ik hier wilde komen sleutelen. Ik kan aan de auto zien hoe de chauffeur is.”

Dennis en zijn vader Johan Noordzij.

Rini Mol en zijn zoon Rick
Rini: “Ik zat in de containers en betonelementen en heb 26 jaar bij dat bedrijf gewerkt. Toen zocht ik een nieuwe uitdaging. Via-via ben ik bij K. Overdevest Transport terechtgekomen. Het bevalt me hier prima want ze geven je veel vrijheid. Ik rijd containers die verticaal geladen worden. Daar duwen ze beendermeel in. Ik maak zelf afspraken met de klant. Natuurlijk wel in overleg met KOV.”

Rick: “Ik heb mijn opleiding gedaan bij Darvi en reed als bijrijder met keukens. Via mijn vader ben ik hier terechtgekomen. Ik ben begonnen in de opslag en de garage. Toen ik mijn rijbewijzen had, ben ik gaan sturen. Koen en Bart zijn veel meer collega’s dan bazen. Ze zijn jong en je kunt alles tegen ze zeggen. Ik heb een nieuwe auto en je krijgt de vrije hand met lampjes en zo. Ze houden rekening met je. Ik vind het leuk om met mijn vader in hetzelfde bedrijf te werken. We bellen veel.”

Rini en Rick Mol.

Het volledige bedrijfsportret van K. Overdevest Transport lees je in Truckstar 11. Nooit meer een verhaal missen? Word dan abonnee!

Het bericht Bedrijfsportret: zo vaders, zo zoons bij K. Overdevest Transport verscheen eerst op Truckstar.

Elke dag met 36 ton uien op pad, dat moet wel in tranen eindigen. Maar nee: Rinus Welleman en Peter Braam worden er blij van. Het verhaal van Monie werd gepubliceerd in Truckstar 3/2018: Truckstars Throwback Thursday.

Rinus Welleman gaat voorop, Peter Braam volgt een uurtje later. Het is een vast ritueel, bijna elke morgen. De twee rijden naar een boer die van zijn uien af wil. Eerst wordt Rinus geladen en als hij vol is, komt Peter voor een tweede lading. Tenminste als er uien zijn, want de aanvoer wisselt.

Bij hoog en laag, zowel Rinus als Peter heeft zijn voorkeur.

“Ik rijd voor Monie. Dit staat voor Moerdijk en Nieuwdorp, waar het bedrijf gevestigd is. Monie is een uienverpakker. De uien worden op ons bedrijf ontdaan van losse vellen en gesorteerd op grootte. Daarna worden ze verpakt. Dat kan in netjes van een pond, maar ook in bigbags van 1.200 kilo. Vroeger deed Rinus dit alleen, maar sinds zes jaar rijden we met twee auto’s’’, legt Peter uit. Maar er is niet altijd genoeg werk voor twee auto’s en Rinus is de eerste man. “Bij mijn vorige werkgever was ik vaak dagen van huis, nu ben ik elke avond thuis. Het slapen in de cabine mis ik helemaal niet. Ik lig liever naast mijn vrouw.” Als Rinus het transport alleen af kan, doet Peter ander werk. Hij springt dan op een heftruck of helpt de monteurs van het bedrijf.

Megapook
Als je instapt bij Rinus valt direct de megagrote versnellingspook op. “Ik ben een groot fan van Amerikaanse trucks en die hebben vaak zo’n lange pook. Ik vind dat mooi. En het schakelt heel rustig omdat je lang onderweg bent van de ene naar de andere versnelling. Je moet meer doen, maar het optrekken gaat een stuk rustiger.” De pook is niet het enige wat verwijst naar Amerikaanse trucks. Ook zit er een metersbrede Longhorn voor de ruit.

Het interieur van Peters DAF oogt soberder; de sfeer in cabine van de XF wordt vooral bepaald door de goedlachse en graag pratende Peter. “Bij Monie hebben we zes trailers”, vertelt hij. “Meestal ben ik pad met een van de onderlossers. Die hebben drie assen, waarvan de laatste meestuurt. Dat rijdt heel fijn.”

Altijd aanvoer
Peter legt uit dat het uien rijden volgens een vast stramien verloopt. “Rinus en ik rijden elk naar een boer, pikken daar de uien op en keren dan terug. Bij de fabriek zetten we de volle trailer bij een losplaats en gaan met een lege trailer weer terug naar de boer. Zo maken we meerdere ritten op een dag.” De meeste uien komen Noord-Brabant en Zeeland, maar soms komen ze ook in andere delen van het land. “Uien komen in juli of augustus van het land, dus dat is de drukke periode. Maar boeren kunnen hun uien ook heel goed opslaan. Zodoende is er het hele jaar aanvoer.”

De DAF is een indrukwekkende verschijning in zijn felrode kleur.

Rotte slangen
Rinus en Peter rijden vandaag op een boerenbedrijf in het Brabantse Klundert. Als Peter het terrein bereikt, is er een kleine tegenslag: de auto van Rinus is nog niet half vol. Problemen met de heftruck van de boer zijn de oorzaak. Die heftruck is slim omgebouwd tot een shovel met opzet-kantelbak. Maar de hydraulische slangen die het geheel moeten laten bewegen, hebben hun beste tijd gehad. Diep zuchtend vertrekt de boer in zijn luxewagen om nieuwe te halen. Het levert vertraging op maar Peter vindt het niet erg. “We hoeven vandaag allebei maar twee ritten te doen, dus is er tijd zat. En dat is vaker zo. We maken niet zo vaak lange dagen.”

Peter is in 1984 gaan rijden. “Mijn opa had een transportbedrijf; dat was een klein bedrijf met een bodedienst. Door tegenslag heeft hij alles moeten verkopen. Mijn vader heeft 34 jaar bij Traveo gereden.” Daar is Peter ook begonnen; hij heeft er zes jaar lang agrarische producten gereden.

De uien zijn van het land en kunnen verpakt worden.

Laag is mooier
Peter rijdt met de Super SpaceCab, terwijl de MAN van Rinus juist een laag dak heeft. Rinus: “Ik vind dat mooier. Ik slaap er toch nooit in, dus ik heb ruimte zat. Bovendien is het praktischer. Zo heb ik veel minder last van bomen en takken, en die heb je nogal eens op het boerenerf. Ik ben allergisch voor krassen op mijn auto, dus daarom heb ik liever een lage cabine.”

Rinus is een handige man: wat zijn ogen zien, maken zijn handen. Vooral met metaal is hij behendig. Zo heeft hij de keienvanger bij zijn voorruit zelf gemaakt. Ook de reeks lampjes achter de zijfenders, ingelegd in rvs, zijn eigen fabricaat. “Ik maak er een hobby van om roestvrij staal te polijsten tot het blinkt als chroom.” Rinus rijdt al een leven lang voor Monie. “Ik ben op mijn zestiende begonnen. Eerst twee jaar op de heftruck in de loods. Mijn vader reed toen op de enige vrachtauto van Monie. Toen hij stopte, heb ik zijn baan overgenomen en ben sindsdien gebleven.”

De één hoog, de ander laag.

Liever vierkant
Hij is heel tevreden over zijn MAN. “Ik heb altijd met veel plezier DAF gereden. Tot de laatste, die beviel met niet. Ze hadden me een automaat aangepraat, maar dat ding wilde helemaal niet samenwerken met de motor. Hij had 520 pk en dat was opgevoerd tot 580 pk. Maar die kwamen er nooit uit. Daarnaast vind ik de MAN gewoon een mooie auto. Ik houd van vierkante wagens.”

Vindt Rinus de automaat van de DAF niets, Peter hoor je niet klagen. “Ik heb ook Adaptive Cruise Control en ik vind dat buitengewoon. Volgens mij is het ook een stuk veiliger. Het ding kijkt met je mee en dat geeft enorm veel rust. Ik heb er ook geen moeite mee om 80 te rijden als de auto voor mij dat doet. Verder vind ik deze DAF er goed uitzien. De MAN is ook een goede auto, maar de DAF is toch een stuk mooier!”

Het blijft mooi rijden, zo in het Hollandse landschap.

Droogblazen
Achterop de twee cabines zit een handigheidje, een camera op een uitschuifbare mast. Peter: “Die gebruiken we bij het laden. Deze boer laadt met een shovel, maar veel andere boeren doen dat met een lopende band. Die is 80 centimeter breed. Je moet je wagen dus telkens 80 centimeter naar voren zetten. Als ik de camera op de trailer richt, dan kan ik in mijn cabine precies zien wanneer ik weer een stukje moet rijden. Dat scheelt een hoop in- en uitstappen, en ik hoef niet steeds op de trailer te klimmen.”

Een ventilator moet de uien ’s nachts droog houden. Daardoor is er wel weinig ruimte bij het koppelen.

Dan zit er nog iets geks op de trailer: een levensgrote ventilator. “Uien mogen niet nat worden. Als ze een nacht moeten overstaan in de trailer omdat ze pas de volgende dag gelost kunnen worden, dan zetten we die ventilator aan. Zo blijft het spul droog”, verklaart Peter. Van ‘droog’ gesproken, een vracht uien is niet echt een tranentrekker. Zolang ze hun jasje aan houden, laten de mannen er geen traan om.

Wil je meer van dit soort verhalen lezen? Dat kan! Word abonnee en mis niets.

Het bericht Truckstar Throwback Thursday: Monie is altijd met uien in de weer verscheen eerst op Truckstar.

Er moet linksom of rechtsom een einde komen aan de mensonterende ellende van mensensmokkel en inklimmers. Deze ellende moet stoppen. Dat is de overkoepelende reactie uit politiek en transportsector na het afschuwelijke drama in Groot-Brittannië, dat meldt Telegraaf donderdag.

Het aantal inklimmers op Nederlandse vrachtwagens neemt sterk toe. “De politie, marechaussee, de rederijen… iedereen doet zijn best. Maar deze mensen hebben één doel voor ogen en dat is het beloofde land bereiken. Daarbij is alles geoorloofd. Zelfs op rijdende trucks klimmen”, vertelt Casper Beijen, adjunct-directeur van Van Bentum Transport.

Belangenverenigingen VERN en TBVN willen dat inklimmen op vrachtwagens strafbaar wordt gesteld vertellen zij aan Telegraaf. Dat moet niet alleen drama’s als nu in Engeland, maar ook traumatiserende ervaringen voor chauffeurs en financiële schades voorkomen.

Foto ter illustratie.

Strafbaarstelling
TLN ziet de oplossing niet in strafbaarstelling, maar merkt wel dat het aantal inklimmers toeneemt. “Wij willen gewoon dat het inklimmen stopt. Het is aan politie en justitie om te beoordelen of de dreiging van een strafrechtelijke vervolging ook echt voldoende afschrikt en migranten ervan weerhoudt in een vrachtauto te klimmen. Dat kunnen wij niet beoordelen”, zegt veiligheidsexpert Hélène Minderman van TLN.

Foto ter illustratie.

Marechaussee
Dit jaar trof de marechaussee tot en met juni al 450 inklimmers aan. In dezelfde periode van vorig jaar waren dit er nog 280. Als de trend van dit jaar doorzet komt het aantal migranten uit op 900. “Voor de stijging hebben we geen verklaring”, zegt de marechaussee in een reactie. “In algemene zin is het een golfbeweging, het kan zijn dat de volgende periode het aantal inklimmers weer lager wordt. We controleren intensief op de doorlaatposten en we zijn beter geworden in het detecteren van de inklimmers, bijvoorbeeld door de inzet van honden bij migratiecontrole.”

Oplossing?
Of het strafbaar maken van inklimmen het probleem daadwerkelijk oplost valt te betwisten. Het lijkt ons wel een goede, formele, eerste stap. Echter laten inklimmers zich door niets tegenhouden. Een maatregel die wellicht zou werken is inklimmers alle kans ontnemen om het Verenigd Koninkrijk op illegale wijze te bereiken.

Het bericht ‘Deze ellende met inklimmers moet stoppen’ verscheen eerst op Truckstar.

Recent leverde Truckland drie nieuwe DAF’s aan de Transport-afdeling van Berser Shipping Holland in Rotterdam. Het betreft een CF en twee identieke DAF LF’s.

Sinds de start van het bedrijf is DAF het vaste merk. Ditmaal vond er echter ook een vergelijking plaats met de merken MAN en Volvo. Uiteindelijk viel de keuze weer op de vertrouwde DAF’s en Truckland. Bij de samenstelling van de trucks is rekening gehouden met de specifieke wensen van de Berser Transport chauffeurs. Beide bakwagens zijn identiek uitgevoerd, voldoen aan alle huidige milieueisen en zijn voorzien van een stevige zeven meter laadbak met laadklep. De gekozen DAF CF trekker is krachtig gemotoriseerd, beschikt over een Silent/Piek-pakket en kan daarmee in de ochtend en avond worden ingezet op binnenstedelijke ritten. Dat past ook bij de vrijwel continue inzet van dit voertuig voor bijvoorbeeld de nachtelijke routes tussen de partners van het 24 uurs Benelux distributienetwerk waar Berser Shipping Holland deel van uitmaakt.

Internationaal is er aansluiting bij Palletways en binnen de Benelux is er een samenwerking met Distri-XL. Verder verzorgen de trekkers natuurlijk de trailerritten van/naar klanten en de V.K. Ferries. Alle drie de nieuwe DAF’s vervangen de bestaande voertuigen. Door het nog steeds toenemende werkaanbod is nu besloten om één van de bestaande bakwagens operationeel te houden.

Het bericht 3 nieuwe DAF’s voor Berser Shipping Holland verscheen eerst op Truckstar.

Martin Kolff uit Dirksland mag zich een jaar lang de veiligste chauffeur van Nederland noemen. Kolff kwam zaterdagmiddag op het TT Circuit in Assen als winnaar uit de bus van het NK Veiligste Chauffeur. Aan de competitie namen dit jaar ruim duizend beroepschauffeurs deel.

Kolff was in 2018, bij de eerste editie van het NK Veiligste Chauffeur, al tweede geworden. Destijds achter de Fries Johannes Ritsma. “Er stond bij mij veel spanning op, maar die is er nu gelukkig af. Ik drink er een colaatje op. Nee, geen alcohol, want ik moet nog naar huis rijden”, sprak de chauffeur, in dienst bij Van Waveren Transport uit Amsterdam, na afloop van de competitie.

Martin Kolff is de Veiligste Chauffeur van 2019.

Het NK Veiligste Chauffeur maakt dit jaar deel uit van de TVM Awards, het initiatief van TVM verzekeringen ter verbetering van de transportveiligheid. Behalve de eer verdiende Kolff met zijn overwinning een reis voor twee personen naar Brazilië. Daarnaast kreeg hij uit handen van CEO Arjan Bos de TVM Award, een 12,5 kilogram wegende bronzen trofee. Kolff: “Die krijgt thuis een prachtig plekje.” Achter Kolff eindigden Marco Dijkstra uit Leeuwarden (Bakker Transport) en Danny Henskens uit Berhem (Van der Nat Transport) respectievelijk als tweede en derde.

Het NK Veiligste Chauffeur begon 1 juni met een online fase met kennistoetsen en reactietests. Ook werd gedurende een langere periode het rijgedrag gemeten via een mobiele app. De 120 beste chauffeurs streden vervolgens in twee halve finales in Rijssen en Gilze om tien plaatsen in de finale. Tijdens de finale op het TT Circuit gaf een lastige manoeuvreeroefening uiteindelijk de doorslag. Het evenement werd gepresenteerd door tv-presentatrice Hélène Hendriks.

Ridder 2019
Behalve Martin Kolff ontvingen nog twee mensen een TVM Award. Nick van Rijn uit Tuil werd uitgeroepen tot Ridder 2019, een juryprijs voor een chauffeur die dit jaar iets bijzonders heeft gepresteerd op het gebied van verkeersveiligheid. Van Rijn, werkzaam voor Bloemenexpresse De Viersprong uit Kerkdriel, zette eerder dit jaar op de A2 zijn vrachtwagen overdwars. Zo kon hij de slachtoffers van een zwaar ongeval te beschermen en ervoor te zorgen dat ook de hulpverleners hun werk veilig konden doen. Van Rijn kreeg de prijs uit handen van juryvoorzitter Fred Teeven, voormalig politicus en tegenwoordig parttime buschauffeur. “Ik reageerde instinctief. Ik deed wat ik moest doen”, sprak de winnaar nuchter.

Veilig Transport
De derde TVM Award was bestemd voor een (transport)onderneming die zich inzet voor verkeersveiligheid en daarmee aantoonbaar het verschil weet te maken. Deze prijs ging naar Vrijbloed Transport uit Haarlem. Mathijs Vrijbloed nam trots de Award in ontvangst van juryvoorzitter Frits van Bruggen, directeur van de ANWB. Vrijbloed won de prijs vanwege de jarenlange focus van het bedrijf op veiligheid. Zo zijn hun voertuigen al vele jaren uitgerust met extra sensoren, camera’s en rood-witte kleuren, met daarbij de waarschuwing ‘blijf uit de dode hoek’. Ook gaat het bedrijf actief langs scholen om kinderen bekend te maken met de dode hoek van een vrachtwagen.

Arjan Bos keek na afloop met een voldaan gevoel terug op de eerste editie van de TVM Awards. Het initiatief werd ondersteund door zes partners: Volvo Trucks Nederland, Continental Benelux, Van Eijck Groep, Transport en Logistiek Nederland (TLN), Advance Groep en Veilig Verkeer Nederland (VVN).

Arjan Bos: “Verkeersveiligheid gaat ons allemaal aan. Daarom is het ook goed dat zes sterke partners ons hebben geholpen dit initiatief van de grond te tillen. Het gaat immers om draagvlak. Hoe meer partijen zich inzetten voor verkeersveiligheid, hoe beter het is voor ons allemaal. Met de TVM Awards willen we een bijdrage leveren om bij alle weggebruikers meer bewustwording te creëren voor veilig rijgedrag. Daarnaast is het een manier om onze waardering te tonen voor alle beroepschauffeurs die op een veilige manier hun vak uitoefenen. Iedere dag weer weten zij ongelukken te voorkomen door goed en tijdig te anticiperen, laten we dat vooral niet vergeten.”

Het bericht Martin Kolff wint NK Veiligste Chauffeur van Nederland verscheen eerst op Truckstar.

​​Daarom steunt TLN het protest van actiegroep Grond in Verzet op woensdag 30 oktober. TLN-voorzitter Elisabeth Post zal op het Malieveld de actievoerende ondernemers en werknemers toespreken. “Na de begrijpelijke frustratie van de boeren trekken wij nu aan de bel. Het is hoog tijd dat de politiek ons serieus neemt”, zegt Post. “Door de nieuwe regels rond PFAS en de stikstofproblematiek staan bouwprojecten stil. Dit raakt transportbedrijven flink: 30 procent van alle wegtransport in Nederland is bouwgerelateerd. Er is nú actie nodig. Anders gaan er de komende maanden honderden bedrijven kapot. Dat laten we niet zomaar gebeuren. Daarom sta ik volgende week woensdag op het Malieveld.”

TLN-voorzitter Elisabeth Post

Woningen, wegen, werkgelegenheid
De problemen die transportbedrijven ervaren door de PFAS- en de stikstofcrisis, hebben impact op heel Nederland, zegt Post. “Transportbedrijven rijden natuurlijk niet voor hun lol rond. Zij rijden met bouwmaterialen voor woningen, voor wegen. Die helpen om te zorgen dat iedere Nederlander voor een normale prijs een huis kan kopen. Ook zorgen zij ervoor dat ons wegennet op peil blijft en we met z’n allen een beetje kunnen doorrijden op de snelweg. Samen met alle bedrijven en banen in de bouw die op de tocht staan, zijn de PFAS- en de stikstofcrisis een gigantische bedreiging voor de werkgelegenheid in Nederland.”

PFAS-probleem acuut
Voor bedrijven in de bouwlogistiek is PFAS het meest urgente probleem. TLN-voorzitter Post: “Het grondverzet in Nederland staat stil. Na verscherping van de regels rond PFAS begin deze maand wordt er bijvoorbeeld bijna geen schep grond meer verplaatst. Dit probleem is acuut voor bedrijven die grond, zand en grind vervoeren: hun materieel of zelfs hun hele businessmodel is hierop afgestemd. Tevens hebben deze transporteurs vaak alleen kiepauto’s: die kunnen niet opeens computers, luiers of meubels gaan transporteren.”

Foto ter illustratie.

Structurele oplossing stikstofprobleem gewenst
De PFAS-crisis komt voor de transportsector bovenop de al langer bekende stikstofcrisis. Vanwege de crisis worden nieuwe vergunningen geblokkeerd of ingetrokken. En dus vindt TLN dat de politiek snel maatregelen moet treffen om Nederland van het stikstofslot af te halen.

Publieksvriendelijk protest
TLN hecht er sterk aan dat het protest publieksvriendelijk wordt. Zodoende moet het verkeer op de snelwegen door kunnen rijden, de vrachtwagenchauffeurs die onderweg zijn voor klanten moeten niet in de file terechtkomen. Geen shovels, kranen, machines en kiepauto’s op de snelweg. “Mensen ja, materieel nee”, is het uitgangspunt.​

Op deze pagina vind je alle informatie over de actiedag op 30 oktober 2019.

Het bericht TLN steunt actiedag PFAS- en stikstofproblemen verscheen eerst op Truckstar.

Goed nieuws voor al het verkeer rondom Utrecht. De Galecopperbrug op de A12 bij Utrecht gaat, als er zich geen tegenvallers voordoen, dit weekend weer open. Dat is een week eerder dan vooraf was aangekondigd.

Dat meldt RTV Utrecht op dinsdagochtend. Het vervangen van de voegovergangen zorgt al meer dan vijf weken voor zeer zware verkeershinder op snelwegen richting Utrecht en op lokale wegen in Utrecht, Nieuwegein en omliggende gemeentes. Volgens Rijkswaterstaat is afgelopen weken 24 uur per dag doorgewerkt aan het vervangen van de voegen. De tuibrug is daardoor dit weekend weer beschikbaar.

Wat ons betreft is een bedankje aan alle mannen en vrouwen die 24 uur per dag aan de brug hebben gewerkt dan ook op zijn plaats.

Werkzaamheden aan de voegovergangen van de Galecopperbrug op de A12 bij Utrecht.

Tot zondag 10 november vinden er nog afrondende werkzaamheden plaats, waaronder het terugbrengen van de oorspronkelijke belijning. Dit gebeurt tijdens een aantal nachtafsluitingen. Ook vervangt Rijkswaterstaat in deze periode zes zogeheten opleggingen onder de brug. Dit geeft geen hinder voor het weg- of scheepvaartverkeer.

Volgens Rijkswaterstaat zijn ook de komende jaren nog onderhoudswerkzaamheden nodig aan de Galecopperbrug, onder meer aan de voegovergangen van de noordbrug. Deze werkzaamheden moeten nog worden ingepland.

Het bericht Galecopperbrug op de A12 bij Utrecht dit weekend open verscheen eerst op Truckstar.

De datums van de Iveco S-Way Ride & Drive dagen zijn bekend. Het evenement voor de ondernemer én chauffeur start op 7, 8 en 9 november in Amsterdam. Het Iveco-konvooi vervolgt haar weg naar Etten-Leur, Hoogeveen, Tiel en Venlo.

De gehele Iveco-familie staat klaar om getest te worden. Iveco nodigt iedere ondernemer en chauffeur uit om in te stappen in de nieuwe S-Way. Tijdens deze dagen hebben bezoekers de kans om zelf achter het stuur te kruipen en zo het ‘I am unstoppable’ gevoel te ervaren. De zaterdag is speciaal voor chauffeurs, zodat zij ook hun familie en vrienden mee kunnen nemen. Er is vermaak en er zijn activiteiten voor jong en oud.

Wij reden de eerste meters met de nieuwe Iveco S-Way.

Met een gloednieuwe cabine, uitstekende brandstofefficiëntie en geavanceerde technologie en connectiviteit, is de nieuwe Iveco een complete transportoplossing. Hij is ontworpen om de chauffeur alle comfort te bieden aan boord en biedt een winnende oplossing aan eigenaars door zijn competitiviteit en Total Cost of Ownership. Het is echt je thuis weg van huis!

Aanmelden
De Ride & Drive dagen vinden plaats op donderdagen van 14.00 tot 21.00 uur, vrijdagen van 09.00 tot 21.00 uur en zaterdagen van 09.00 tot 17.00 uur. Aanmelden kan hier.

Het bericht Iveco S-Way ride & drive dagen van start verscheen eerst op Truckstar.

Het gaat om een Tatra Phoenix PR4446 530pk 8×8 kipper welke volledig in de Van der Wiel specificatie afgeleverd is door Tatra dealer ESA in Drachten.

De nieuwe Tatra is voorzien van een Gijsbertsen kipper opbouw met kunststof milieukleppen, een overdruksysteem en diverse klant specifieke aanpassingen. Van der Wiel Transport heeft een uiteenlopende vloot voor verschillende transportactiviteiten. Bouw en grondverzet voertuigen nemen een belangrijke plaats in en daarvoor zet het bedrijf verschillende types voertuigen in. Het wagenpark bestaat onder andere uit 8×4, 10×4, 6×6 kippers. Voor het echt zware werkis de Tatra 8×8 aangeschaft.

Directeur Klaas van der Wiel: “Voor het echt zware werk in de zandbanen maakten we van oudsher gebruik van Ginaf 8×8 trucks. Aangezien dat merk gestopt is met de productie van 8×8 trucks zochten we een alternatief. Onze DAF en Ginaf dealer ESA kwam toen met Tatra op de proppen. Een merk met veel historie, maar wij hadden er nog geen ervaring mee. We hebben eerst twee weken intensief test gereden met deze 8×8. De chauffeurs waren unaniem positief over de truck. Deze positieve reacties en de al meer dan 40 jarige vertrouwens relatie met ESA, waren van doorslaggevende reden om over te gaan tot de aanschaf van een nieuwe kipper.”

Het bericht Tatra Phoenix 8×8 voor Van der Wiel verscheen eerst op Truckstar.

“Sinds wij afgelopen maand met onze vijf nieuwe Scania S450 4×2 trekkers rijden, moet ik zeggen dat ik wel heel veel blije chauffeurs zie”, vertelt wagenparkbeheerder Remco Plooij van de Staay Food Group uit Papendrecht.

Anderhalf jaar geleden kocht Staay voor het eerst vier nieuwe Scania’s voor hun vestiging in Vleuten. De S450 6×2 trekkers met gestuurde voorloopas deden het qua brandstof dermate goed, dat men nu opnieuw voor het merk koos. “Dat is eigenlijk best bijzonder, want als ik heel eerlijk ben, stond het merk onder meer vanwege de vermeende prijsstelling tot nu toe niet heel hoog op mijn lijstje”, vertelt Remco. “Maar eerlijk is eerlijk: de brandstofresultaten zijn heel goed. Scania doet het bij ons van alle merken het beste. Dat vind ik terug in een uitstekende TCO.”

Daar komt nog iets heel anders bij. “Vroeger reden wij hier altijd met nogal kale voertuigen. Maar daar trek je tegenwoordig geen chauffeurs meer mee. Met deze S-cabines met de vlakke vloer en de luxe afwerking weet ik in ieder geval zeker dat ik blije chauffeurs heb. Dat vertaalt zich bij ons in heel weinig verloop en dat is ook wel wat waard.”

“Voor het werk dat we met deze voertuigen doen hadden we in de meeste gevallen ook met een G-Highline cabine toegekund. Want met deze vijf voertuigen rijden we het meest nationaal. Vaak met blokvrachten maar ook op verzamelritten. Daar stapt een G natuurlijk makkelijker in en uit. Toch hoor ik de chauffeurs nooit over dat ene treetje extra. Dat weegt blijkbaar op aan de ruimte die een S biedt als ze overstaan. En de S-cabine geeft ook een stuk extra uitstraling voor het bedrijf. Bovendien, in kosten is het verschil tussen een G of een S-cabine niet eens zodanig dat je het daarom zou laten. Dat komt mede omdat de restwaarde van een gebruikte S-cabine heel goed is.”

Staay Food Group maakt voor het eerst gebruik van het Scania Driver Coaching programma. “Het fijne daarvan is, dat het ons betere verbruikscijfers belooft én het ons ontzorgt. Scania begeleidt mijn chauffeurs met één op één gesprekken op basis van de cijfers die ze elke week voor elke truck genereren. Die kreeg ik natuurlijk altijd al. Maar nu hoef ik mij niet meer te bemoeien met de follow up. Dat scheelt mij veel tijd. En onze jongens gaan als het goed is, via de coaching van Scania nóg mooiere resultaten neerzetten.”

Het bericht Chauffeurs Staay Food Group blij met Scania S450 verscheen eerst op Truckstar.

Het is donderdag dus nemen we weer een duik in ons archief. Dit keer vinden we daar Truckstar 2/2015 en het verhaal over de Scania van twee miljoen, in dienst bij Zeldenrust.

De Scania V8 van Zeldenrust is twintig jaar oud en twee keer de klok rond geweest, maar loopt nog als een zonnetje. Chauffeur Lubbert Meertens rijdt er ‘s zomers zand mee en ‘s winters schuimaarde. Het is donker en koud als voor Lubbert de dag begint. “Ik vervoer schuimaarde, een restproduct van de suikerproductie naar de boeren. Zij gebruiken het als grondverbetering”, legt Lubbert uit. Hij doet dit in opdracht van Bos Agra Service. Dit bedrijf heeft een sproeimachine waarmee de schuimaarde over het land verspreidt wordt. “Met drie vrachtwagens bevoorraden we die machine.”

De 143 heeft dik twee miljoen op de klok staan.

Even ten westen van de stad Groningen staat een fabriek van de SuikerUnie. Het is campagnetijd, dus rijden de vrachtwagens met suikerbieten af en aan. Lubbert hoeft niet in de rij aan te sluiten want hij komt, anders dan de anderen, om te laden. “Mijn eerste rit gaat naar Aalden, bij Emmen. Daarna terug naar Hoogkerk en dan naar Wachtum, ook bij Emmen. De derde rit gaat naar Nieuw-Weerdinge.”

Genieten
De V8 maakt een fraai geluid en bij elke bocht, elke rotonde, elke oprit gaat het raampje van de cabine open. “Ik luister naar het geroffel van de motor. Ik heb een open pijp en kan daar enorm van genieten”, lacht Lubbert. Zeldenrust heeft nog maar één auto. “Zeldenrust handelt vooral in zand. Dat winnen we in Hasselt en Zuidbroek. ’s Zomers rijd ik vooral zand uit de eigen winning. ‘s Winters ligt de bouw goeddeels stil; dan rijden we schuimaarde. Vandaar mijn bijnaam ‘Schuimpie’.”

Zo ziet het span van Lubbert er in de zomer uit.

Maar we gaan vandaag vooral met Schuimpie mee vanwege zijn auto. De Scania 143H V8 Streamline is namelijk twintig jaar oud en de teller staat op een respectabele 2.007.800 kilometer. “Ik zit nu vijftien jaar op deze auto. Daarvoor reed ik op een 143H Torpedo. Ik heb nooit problemen met mijn wagen. Ik poets hem elke week en door de week pak ik ook nog wel eens een doek om hem schoon te maken. En als het even kan, spoel ik ook de trailer af. Natuurlijk moet je met zo’n oud bakkie ‘s morgens niet als een malle wegrijden maar hem rustig op temperatuur kan komen. Olie verbruikt hij nauwelijks en grote storingen heb ik eigenlijk nooit gehad. Wel heeft hij één keer op zijn kant gelegen, bij het lossen, maar dat lag natuurlijk niet aan de Scania.”

Geen gordels
Op het land staat de sproeimachine al klaar. Het gevaarte moet vlakbij de achterkant van de trailer komen. Via een dikke slang kan de smurrie van de oplegger in de sproeimachine stromen. Het spul is goed te ruiken. Als de tank vol is, geeft de machinist een seintje en koppelt Lubbert de slang af. Hij rijdt vervolgens als een speer over het land. Met meterslange sproeiarmen wordt het goedje over het land verdeeld. Het ding kan drie keer uitrijden voor de tankoplegger leeg is. Daarna gaan we terug naar de fabriek in Hoogkerk.

De Scania is zó oud, dat hij nog geen veiligheidsgordels heeft. Lubbert is wel eens aangehouden omdat hij geen gordel droeg. Maar ja, als ze er niet zijn, kun je ze ook niet dragen. “Wat er wel op zit, is cruise control. Die is achteraf ingebouwd. Maar het is natuurlijk geweldig om met een mooie oude auto te rijden. De V8 is echt een genot en je kunt er nog normaal aan sleutelen, zonder computer.”

Oldskool: twee handrem-pookjes, de rechter is voor de trailer.

Schijven
Behalve gordels heeft de Scania ook geen digitale tachograaf. “Mijn chauffeurspas heb ik één keer gebruikt, voor de nascholing voor Code 95. Maar die digitale tachograaf, daar snap ik niet veel van. Ik weet dat je die kaart er in moet steken, maar wat er daarna moet gebeuren, daar heb ik geen flauw benul van. Bij mij zitten er schijven in en uit zo’n nieuw ding komt een soort kassabon.” Een schriftje is het onderhoudsboekje: “Ik schrijf alles wat er met de wagen gebeurt, inclusief de kilometerstand. Dit schriftje is ook al twintig jaar oud. Zo kan ik zien wat er vervangen is en welke reparaties er zijn uitgevoerd. En zo weet ik ook dat ik met een set banden op mijn trekas zo’n 200.000 kilometer doe.”

Ook in het donker is Lubbert niet te missen.

Zwaaien, knipperen en toeteren
Het is een echte winterdag: koud, mistig en nogal donker. Zodra er echter licht genoeg is om de wagen van Zeldenrust goed te zien, gebeurt er iets opmerkelijks. Elke minuut wordt er geknipperd en gezwaaid, en niet alleen door vrachtwagens. Als we op de A28 bij Groningen rijden, loopt het aantal begroetingen nog veel verder op. Werkelijk elke vijftien seconden moet Lubbert zwaaien, knipperen of toeteren. “Mijn wagen valt heel erg op. Het is niet alleen een mooie oude auto waarvan er nog maar weinig rondrijden, én hij is geel. En in het donker herkennen mensen mij aan de lampjes. Zelfs van achteren ben ik herkenbaar. Op de tankoplegger staat groot ‘Schuimpie’ en op de kipoplegger ‘Moi uut Gieten’!”

Lubbert is een vaste bezoeker van het Truckstar Festival. “Met deze Scania ben ik vijf keer eerste geworden in mijn categorie. En elk jaar kom ik terug. Sinds 1989 heb ik maar één festival gemist. Toen wilde mijn vrouw op vakantie. Op de terugweg zagen we de wagens van het festival naar huis rijden. Ik was niet echt gelukkig en toen heeft mijn vrouw gezegd dat we de vakantie in het vervolg maar beter op een ander moment kunnen plannen.”

Schuimaarde lossen bij de boer.

Weer een V8
De laatste rit brengt ons naar Sellingen. Het boerenperceel daar grenst letterlijk aan Duitsland. Als we na afloop teruggaan naar Gieten, mijmert Lubbert over de toekomst. “Als er een nieuwe wagen komt, zou ik graag weer een V8 willen. Dat mag er best een zijn waar de kop vanaf is. Als hij maar piekfijn in orde is, want ik ben een pietje precies. Een automaat hoeft niet, maar mag wel. Ik denk dat als je zand rijd, het handig is als je zelf kunt bepalen in welke versnelling je rijdt. En airco is fijn. Natuurlijk moet mijn oude wagen dan weg. Ik kan hem zelf kopen. Maar wat moet ik er mee? Daarnaast zijn er genoeg liefhebbers die deze wagen willen hebben, want, hij is nog in prima conditie.”

De 143 heeft, inmiddels, een metamorfose ondergaan.

Een aantal jaar na publicatie van dit verhaal, in Truckstar 2/2015, stootte Zeldenrust haar transportactiviteiten af. Zowel Lubbert als de 143 gingen naar Van Triest Veevoeders. De Scania is uiteindelijk bij bedrijfswagenspuiterij De Wilde terechtgekomen.

Wil je meer van dit soort verhalen lezen? Dat kan! Word abonnee en mis niets.

Het bericht Truckstars Throwback Thursday: Scania van twee miljoen verscheen eerst op Truckstar.

Op 25 en 26 juli 2020 vindt het 40e Truckstar Festival plaats. Schrijf je nu in om kans te maken op een baankaart voor het Truckstar Festival. Inschrijven kan hier tot 31 januari 2020.

Elk jaar krijgen wij meer aanmeldingen dan er plaats is. Helaas moeten wij dan ook een aantal mensen teleurstellen. De selectieprocedure gaat door middel van een loting. Tijdens het inschrijven vragen wij ook wat extra informatie, bijvoorbeeld met wat voor een merk en type vrachtwagen je komt. En of het een losse trekker, bakwagen, combi of trekker oplegger betreft. Deze informatie heeft GEEN invloed op de loting. Iedereen die zich ingeschreven heeft, ontvangt uiterlijk 1 april bericht of hij/zij in- of uitgeloot is.

Zo’n 2300 vrachtwagens verzamelen zich op en rondom de baan.

Kosten
De kosten voor een baankaart op het Truckstar Festival 2019 bedragen voor Roadcardhouders € 115,- en voor abonnees zonder Roadcard € 125,-. Deze prijs is inclusief twee weekendkaarten en een deelnemerstas met een aandenken. Indien je ingeloot bent zal dit bedrag automatisch afgeschreven worden.

Chauffeursverenigingen en vriendengroepen
Op het formulier kun je aangeven of je lid bent van een chauffeursvereniging of dat je bij een vriendengroep hoort. Dit zorgt ervoor dat degene die ingeloot zijn ook bij elkaar kunnen staan. Zorg er dan ook voor dat jullie als groep hier dezelfde naam invullen.

Kaart is persoonsgebonden en NIET overdraagbaar
De inschrijving is persoonsgebonden en niet overdraagbaar aan derden. Inschrijven op het abonneenummer van iemand anders is eveneens niet mogelijk. Doe je dit toch, dan vervallen de toegang en plaats langs de baan. Er zijn 3 afhaalpunten, namelijk Assen-Noord, Zwolle en Drachten. In mei ontvang je per mail bericht waar je de benodigde documenten kunt afhalen.

Truckstar Festival 2019.

Annuleren
Het annuleren van een baankaart kan alleen met een geldige reden t/m 15 juli 2020, na deze datum is het niet meer mogelijk om je kaart te annuleren en het geld retour te krijgen. Indien je door omstandigheden je kaart niet kunt afhalen, dien je dit te allen tijde door te geven.

Klik hier voor het reglement.

Heb je vragen over het inschrijven of andere vragen over het Truckstar Festival? Stuur dan een e-mail naar festival@truckstar.nl.

Het bericht Inschrijving baankaart Truckstar Festival 2020 geopend verscheen eerst op Truckstar.

Transportbedrijf E. Lafeber uit Gouda schaft een MAN TGX 41.640 8×4 aan. “Voor ons lag het voor de hand dat toen we aan een nieuwe zwaar transporttrekker toe waren als uitbreiding MAN de voorkeur had”, aldus Barbara Lafeber.

E. Lafeber is gespecialiseerd in zwaar- en exceptioneel transport, zowel horizontaal, verticaal als interne verplaatsingen, werkvoorbereiding en de logistiek op grote infrastructurele projecten. In het exceptionele vervoer, heeft de MAN-truck altijd de hoofdrol gehad. Barbara Lafeber: “We kennen dealer Van Leeuwen Trucks al lang, zij denken altijd op een prettige manier met ons mee.” De vloot van Lafeber bestaat uit 27 trucks en meer dan zestig trailers. Daar zitten enkele zware, meerassige diepladers bij, en daar wordt de nieuwe MAN TGX 41.640 8×4 voor ingezet.

MAN TGX 41.640 8×4.

MAN TGX 41.640 8×4.

Dochters
Lafeber senior vroeg zijn drie dochters afzonderlijk of zij interesse hadden om het bedrijf in de familie te houden. “Dat was vijf jaar geleden”, zegt de oudste van de drie, Barbara Lafeber. “We zeiden alledrie ja, waarna mijn vader en oom ons vijf jaar lang vertrouwd maakten met alle aspecten van het bedrijf. Nu dit geen geheimen meer heeft voor ons, hebben zij een stap terug gedaan.” Barbara is verantwoordelijk voor de operatie, inkoop en het materieel, Martine Lafeber voor het personeel, het voertuigvolgsysteem en de sales en Iris Lafeber voor de IT, financiën en de interne verhuizingen. “In de praktijk nemen we alle voorname beslissingen in het bedrijf gezamenlijk.”

Lafeber senior vroeg zijn drie dochters afzonderlijk of zij interesse hadden om het bedrijf in de familie te houden.

Eigen werkplaats
De grote en gevarieerde trailervloot is een argument voor het bedrijf om er een eigen werkplaats op na te blijven houden. “De trailers zijn van diverse merken en hebben alle specifieke taken. We beschikken over voldoende monteurs die vertrouwd zijn met de eigenschappen van die trailers”, legt Barbara uit. “Het onderhoud aan de trucks laten we grotendeels aan de dealer over. Net als voor de trailers geldt ook voor de trucks dat die specifiek worden ingezet. Bij MAN hebben we de ervaring dat ze zeer zware lasten kunnen trekken en daarbij aangenaam wendbaar zijn. Dit uiteraard in combinatie met een relatief laag brandstofverbruik en lage onderhoudskosten.”

Het bericht Nieuwe MAN TGX 8×4 versterkt vloot E. Lafeber verscheen eerst op Truckstar.

Van der Kamp BV kreeg deze week vijf nieuwe DAF CF 410 FAD vier-assers met een Mulder 10 kuubs betonmixeropbouw afgeleverd door Truckland.

DAF heeft al decennia een vaste positie binnen het wagenpark (23 mixers, 3 pompmixers en 2 trekkers met betontrailers) van het familiebedrijf Van der Kamp. “Bij iedere nieuwe aanschaf oriënteren wij ons op de markt en ook dit keer zijn we weer bij DAF uitgekomen”, legt Bas de Haan uit.

Compact
“Samen met Ron Tervoort zijn we tot de keus voor deze 8×4 DAF CF 410 FAD gekomen. Die is voorzien van een TraXon automaat met op onze werkzaamheden afgestemde software. Verder is deze CF lichter en compacter gebouwd dan het voorgaande model. Dat maakt dat het laadvermogen weer iets toeneemt. Van de chauffeurs hoor ik inmiddels dat de auto stiller is en zuiniger rijdt. Veel lof is er ook voor het comfort en de complete uitrusting van de auto’s. Bij de keus voor nieuwe auto’s houden we zeker rekening met de wensen van onze chauffeurs.”

DAF CF 410 8×4.

De aflevering op de verschillende Van der Kamp-vestigingen ging gepaard met een Truckland Chauffeurstraining. Daarin werden de fijne kneepjes van de nieuwe techniek uitgelegd. Het onderhoud van de voertuigen wordt uitbesteed aan de dichtstbijzijnde DAF-dealers. Met deze nieuwe en wendbare DAF’s worden naast betonmortel in diverse kwaliteiten ook op gips gebaseerde gietvloermortels en diverse andere cementgebonden species vervoerd.

Het bericht 5 DAF’s betonmixers voor Van der Kamp BV verscheen eerst op Truckstar.

De koekspecialist levert al bijna veertig jaar lekkernijen aan winkels in heel Nederland. Sinds kort vertrouwt het bedrijf daarbij op zes nieuwe DAF LF 210 gesloten bakwagens. Van Hooft Bedrijfswagen B.V. leverde de trucks.

“De zes DAF LF bakwagens vormen de kern van onze distributie”, aldus Ferry Mallo van Gulden Krakeling. “Dagelijks leveren onze trucks aan supermarkten, campingwinkels en vakantieparken in het hele land. Onze chauffeurs bezoeken twintig tot vijfentwintig adressen per dag – van grote distributiecentra tot aan vestigingen van supermarkten in krappe binnensteden. Wij leveren ongeveer 7,2 miljoen verpakkingen koek per jaar. Dat staat gelijk aan ongeveer twee miljoen kilo koek.”

Draaicirkel en betrouwbaarheid
“Het is niet de eerste keer dat wij voor DAF kiezen”, vertelt Mallo. “Sinds onze oprichting in 1980 hebben wij meermaals met trucks van DAF gereden. Maar ons wagenpark was ondertussen zeven jaar oud en met het oog op de toekomst en ons distributiewerk wilden wij overstappen naar trucks met Euro 6d-motoren. Behalve de geringe uitstoot gaven uiteindelijk ook de kleine draaicirkel, de ruime verlengde cabine, de krachtige maar ook zuinige 210 pk motor, de betrouwbaarheid en aanpassingsmogelijkheden de doorslag om weer voor DAF te kiezen. Ook de afstand naar de dealer, van Hooft, speelde daarbij een rol.”

Gesloten opbouw verlengd
Voordat Gulden Krakeling de DAF’s in ontvangst nam, is een aantal essentiële aanpassingen verricht. Mallo: “Allereerst is de gesloten opbouw van onze vrachtwagens geïsoleerd en verlengd, zodat ze nu een koele plaats bieden en tevens plaats bieden voor twee extra Europallets. Verder hadden de chauffeurs specifieke wensen omtrent de verlichting en de toegang tot de laadruimte. In krappe binnensteden is het namelijk niet altijd wenselijk om de laadklep aan de achterzijde neer te laten. Daarom zijn onze trucks ook van een zijdeur en achteruitrijhulp voorzien. Ook is LED-verlichting in de bak aangebracht, zodat de chauffeur snel en eenvoudig kleine bestellingen kan lossen.”

Verbruik neemt duidelijk af
Gulden Krakeling maakt gemiddeld zeven jaar gebruik van zijn trucks. In die periode leggen de chauffeurs 500.000 tot 600.000 kilometer af. De komst van de nieuwe LF stemt de chauffeurs tevreden. “Onze eerste indrukken zijn positief. Iedereen vindt het natuurlijk heel fijn om met fris en nieuw materiaal te werken. Ook blijkt de LF zuiniger te zijn dan onze vorige trucks. Ik zie het dieselverbruik duidelijk afnemen. En dat stemt ons uiteraard ook tevreden.”

Het bericht 6 keer DAF LF voor koekspecialist Gulden Krakeling verscheen eerst op Truckstar.

Van Wieren Special BV uit Emmeloord heeft twee nieuwe MAN TGX 26.500 XXL trekkers in gebruik genomen. De drie-assige 6×2 trekkers zijn uitgevoerd met een grotere wielbasis dan standaard waardoor er ruimte ontstond voor grote brandstoftanks aan weerszijden.

In totaal bedraagt het volume van de brandstoftanks 855 liter. Ook de Adblue tank is met 80 liter groter dan standaard. Om ruimte te maken voor de grotere tanks zijn de accu’s achter de cabine in een rek geplaatst. Aan weerszijden daarvan zijn RVS-kisten aangebracht voor het opbergen van ladingzekering-materiaal en de veiligheidsuitrusting.

De trucks zijn uitgerust met de D26 krachtbron met 500 PK in combinatie met de TipMatic automatische transmissie.

Van Wieren specificatie

De trekkers zijn voorzien van de ruime XXL slaapcabine in een luxe uitvoering met onder meer een koelkast, een koffiezetapparaat, een premium audio installatie en standairco. Verder zijn de trucks voorzien van alle safety features die MAN levert waaronder Xenon koplampen. De nieuwe MAN-trucks zijn volledig opgebouwd in de Van Wieren configuratie met onder meer twee daklampen, zwaailampen, flitsers en verlichte breedte- markeringsborden voor exceptionele lading.

Van Wieren Special BV heeft al bijna 75 jaar ervaring met exceptioneel en speciaal transport van onder andere machines, windmolenonderdelen, gasturbines en pijpleidingen in heel Europa, met de nadruk op Scandinavië, Duitsland en België. Daarvoor zet het bedrijf een vloot van 40 trekkende eenheden en 55 speciale opleggers in. Het familiebedrijf heeft een gemengd wagenpark waarin het merk MAN sinds een aantal jaren ook vertegenwoordigd is.

Het bericht Stoer duo MAN-trekkers voor Van Wieren verscheen eerst op Truckstar.

Op de cover van Truckstar 12/2019 prijkt de Mercedes-Benz Actros LZV van Jelle Kuyvenhoven. Hij kocht als één van de eersten in Nederland een volledig spiegelloze Actros. Ook de frontzichtspiegel en trottoirspiegel heeft hij vervangen door camera’s. Zo’n glad uiterlijk heeft volgens hem veel voordelen.

Jelle Kuyvenhoven (55) pendelt dagelijks op en neer tussen De Lier in het Westland en Middenmeer in de kop van Noord-Holland. De eigenrijder verdient zijn brood in één van de drukste gebieden van het land met zijn LZV. Kuyvenhoven woont in De Lier en laadt en lost bij wijze van spreken in zijn achtertuin.

Een strakke combinatie, deze LZV. Letterlijk en figuurlijk.

Westland
We spreken op een wisselvallige woensdag af rond de spits bij brugrestaurant Hoofddorp langs de A4.Vanaf de brug zie ik een zwarte Mercedes-Benz Actros Gigaspace met opvallende, rood-grijze striping de afslag nemen. ‘Snelle Jelle’ staat er op het dak van de trailer. Op het dak van de wipkar erachter prijkt ook een groene vlag. “De vlag van het Westland”, zegt Jelle als ik hem de hand schud. “Snelle Jelle is mijn bijnaam sinds ik aan racefietsen doe”, verklaart hij nader. Het is een chauffeur met sportieve inslag, begrijp ik. Als het even kan, trapt hij in het weekend met zijn wielervrienden de nodige kilometers weg.

De vlag van het Westland bovenop de wipkar, ‘snelle Jelle’ op het dak van de trailer.

Over op nationaal
Jarenlang maakte Kuyvenhoven alleen kilometers op internationale wegen. Hij reed groenten in Duitsland, Frankrijk en Italië. De overstap naar de nationale wegen werd in 2012 gemaakt. Hij slaapt nu nog sporadisch in zijn truck; eigenlijk alleen als er ellenlange files staan: “Ik ben nu veel vaker thuis.” Jelle heeft het dus privé en in zijn werk goed naar zijn zin. Hij zet een pot koffie en vertelt honderduit over zijn nieuwe investeringen. De trailer en wipkar zijn pas een jaar oud, de trekker enkele maanden. Tezamen vormen ze een indrukwekkend span van 25,25 meter. Jelle werd chauffeur in 1983 en begon als eigenrijder in 1995.

Jelle zijn vorige truck was een Volvo FH16.

Volvo
Dit was ook het jaar waarin hij zijn eerste Volvo kocht. Het bleek een goed huwelijk te zijn: in 2000, 2005 en 2012 kocht hij wederom Volvo’s. Zijn laatste was een Volvo FH 750 pk, maar Jelle kon niet negeren wat Mercedes hem bood met de Actros 1863 LS, compleet met luchtgeveerde Gigaspace-cabine.

Ben je nieuwsgierig naar het hele verhaal van Jelle Kuyvenhoven en zijn spiegelloze LZV? Dat lees je in Truckstar editie 12. Of word abonnee en mis nooit meer een verhaal.

Het bericht Nationaal: Jelle Kuyvenhoven met spiegelloze Actros verscheen eerst op Truckstar.

DAF Trucks beproevingsmonteur Eef Arens heeft de Noordhof-prijs gewonnen. Als ‘beste vakman van de regio Zuid-Oost Brabant’ kreeg hij de bijhorende loodzware bokaal uit handen van Enrico Werneke.

Beproevingsmonteur

De 61-jarige Eef is allround beproevingsmonteur bij het Research Center van DAF in Eindhoven. Daar voert hij proeven uit met technologieën die pas over jaren op de markt verschijnen. Eef is nooit echt los van werk. “Ik bedoel: werk je hier, dan sta je 24-7 klaar. Zo simpel is het. Mijn baas kan me altijd bellen: ik ben er. En ik slaap niet voordat een probleem is opgelost, al moet ik daar 24 uur achtereen voor werken.”
De ene keer wordt hij ingevlogen om in het Braziliaanse Ponta Grossa – waar DAF een fabriek heeft – een prototype te bouwen, de andere keer is hij te vinden op de Proefbaan van DAF Trucks in Sint-Oedenrode, waar hij testen uitvoert rondom bijvoorbeeld truck platooning.

Jolly Joker

“Mijn vak houdt in dat ik zo’n beetje alles van een truck moet weten”, legt Eef uit. “Problemen vaststellen, repareren en testen. Ik noem mezelf altijd de Jolly Joker. U vraagt, wij draaien. Wat je me ook voorschotelt: ik los het op.”
Dat hij voor zijn werk een prijs zou krijgen, had Eef totaal niet verwacht. ,,Maar stiekem ben ik natuurlijk hartstikke trots. Het is de kroon op mijn carrière.”

De genomineerden voor deze prijs moeten niet alleen als vakman de top hebben bereikt, maar dienen ook aan andere zware eisen te voldoen: ze moeten minstens tien jaar werkzaam zijn in het betreffende vakgebied én een voorbeeld zijn voor met name jongere collega’s op wie zij óók hun kennis en kunde met enthousiasme overdragen.

Bij de foto: Een blijverraste Eef ontvangt de loodzware trofee behorende bij de Noordhofprijs uithanden van Enrico Werneke. Foto: Saskia Holtjer

Het bericht Eef Arens krijgt prijs voor beste vakman verscheen eerst op Truckstar.

Deze keer blikken we terug op onze Truckstar 25 jaar Volvo FH Special. Deze verscheen samen met Truckstar 1/2018. Hierin vergelijken we onder andere een Volvo FH12 uit 1999 met een Volvo FH uit 2018. Een generatiekloof.

Was de Volvo FH12 in 1993 al een openbaring, de jubileum-uitvoering van de huidige FH13 is dat ook. Reden genoeg om te kijken wat er in 25 jaar allemaal veranderd is.

Jan van der Vijver, eigenaar directeur van de gelijknamige bloemengroothandel in Rotterdam, stapt met een grote grijns op zijn gezicht uit de 25 Years Special Edition van de FH13. “Wat is die cabine stil! Het lijkt wel een luxewagen. En hij rijdt ook zo. Het koppel is indrukwekkend. Wat een trekkracht! Zeker als je bedenkt dat de Truckstar testtrailer hem echt op 40 ton zet. Ik zie dat het comfort er in 25 jaar enorm op vooruit is gegaan. Neem het onderbed. Dat is veel breder en het hoofdeind kun je ook nog omhoog zetten. Man, er gaat een wereld voor mij open. Ik wil hem houden!”

Fraai gestileerde jubileumstriping siert de zijkant van de FH.

“Toen hij in 1993 uitkwam, kochten wij er direct een. Met 340 pk was het een dijk van een auto”, weet Jan nog. “Helaas hebben we hem maar zes jaar gehad voor onze chauffeur hem krom reed.” Jan kan nog steeds treuren over dit spijtige voorval. “Enfin, er kwam een nieuwe en die heb ik nooit weggedaan. We gebruiken hem amper nog voor de zaak, maar vier jaar terug heb ik hem helemaal laten opknappen. De buitenkant dan, want onder de vloer mankeerde er niets. Dat is niet zo gek, want hij heeft in 19 jaar maar 340.000 kilometer gereden.”

Er zit een jaar of 25 leeftijdsverschil tussen, maar overeenkomsten zijn er nog altijd.

Gewoon revolutionair
Jans huidige FH12 Globetrotter – eveneens met 340 pk – was in die tijd ook al een ‘Special Edition’. “Er zitten al elektrisch bediende en met leer beklede stoelen in. Net zoals bij het zitwerk in de nieuwe FH13 die jullie meegenomen hebben”, grijnst Jan. Hij is trots vanwege het feit dat zijn FH op dat punt nog helemaal bij de tijd is. “Maar ik vind dat bij mij de motor mooier bromt. Die nieuwe is zó ontzettend stil, het lijkt wel een ruimteschip.”

De verschillen zijn verder te groot om op te noemen. Alleen het uiterlijk al: de FH12 was, met zijn teruglopende voorruit, in 1993 gewoon revolutionair. Maar ondanks het feit dat de nieuwe FH13 hoger én breder is, lijkt hij vooral in het onderste deel juist smaller. Het levert de FH13 een stoer, bodybuilder-achtig uiterlijk op waar de FH12 wat gemoedelijk oogt. Dat komt vooral door de hoge, schuin weglopende koplampen waar de FH12 de voor die tijd gebruikelijke rechthoekige lampen met echt glas erin heeft. Met ruitenwissertjes om ze schoon te houden, wat toen een optie was. Die zijn bij de FH13 vervangen door twee uitschuivende sproeikoppen die de polycarbonaat lens met een jet spray schoonhouden.

Gebroederlijk naast elkaar voor de foto.

Voorbeeldige spiegels
Maar beide spiegelbezettingen zijn, elk geplaatst in hun eigen tijdframe, nog steeds vooruitstrevend. Volvo kwam in 1993 als eerste met spiegels die aerodynamisch waren en een voor die tijd ongekende kleine dode hoek hadden. En dit lang voordat het een aandachtspunt werd. De auto van Jan heeft dan ook nog geen voorzicht- of doblispiegel. Bij de nieuwe FH13 is de spiegelbehuizing omwille van de dodehoek nog verder verkleind en nog steeds gelden Volvo’s spiegels als de beste die er zijn. Leuk detail: de spiegelkappen van de FH12 kregen een puntje. Dat maakte dat het regenwater van de auto af en langs de zijruit woei in plaats van er vol op. De nieuwe FH13 heeft geen puntje meer, maar wel vier ribbels op de A-stijl die hetzelfde doen.

Terwijl Jan de talloze details van de 25 Year Special Edition in zich opneemt, vieren wij het nostalgische feest der herkenning in de cabine van zijn auto. Dat dashboard met hout van de ‘Arbor Syntheticus’. Het met leer beklede, rustig ogende stuurwiel waarop – behalve de claxon – geen knop te vinden is. De grote VEB-schakelaar. Wat ook opvalt, is dat deze FH12 al hetzelfde vlakke-vloerprincipe had als de FH 13 nu. ,,Dit was toen nieuw. De vorige had nog echt een tunnel. Dan kwam je maar met moeite je bed in. En dat was alweer veel beter dan bij de F12’’, herinnert Jan zich.

De bekende Volvo-streep is wat minder nadrukkelijk aanwezig.

De juiste plek
Ik weet zelf nog dat we over de handrem Volvo FH12 schreven dat die ‘op de enige juiste plek zat’, namelijk voor op het dashboard. Daar zit hij bij de FH13 25 Year Special Edition nog steeds. De handrem van een Volvo is tegenwoordig elektrisch (optie) en fungeert meteen ook als terugrolrem. Wat verder opvalt, is dat het ‘digiloge’ dashboard van de FH13 een veel kleinere toerenteller heeft dan de stoere klok in de Volvo FH12. “Die heb je ook nodig. Jullie hebben I-Shift dat zelf de beste schakelstrategie bepaalt. Mijn F12 schakel je nog met de hand”, zegt Jan.

Jan van den Vijver poseert samen met zijn vrouw vol trots voor zijn trouwe FH12.

Jan gaat in de Special Edition zitten en ik neem plaats in zijn auto. Voor beiden is het een reis door de tijd. Aan boord van de jubileumauto is het stil. Jan geniet van elke meter, merkt hoe de auto van diep onderuit prachtig op toeren komt en hoe fijn de cruise control werkt. “Joh, ik hoef helemaal niets te doen. Wat een gemak die I-Shift. Als ik bij mijn eigen truck verkeerd schakel, is meteen de gang eruit. Dat zal je hier niet overkomen. En deze remt vol beladen op de motorrem net zo hard als de mijne wanneer hij leeg is!” Ook het zicht vindt Jan perfect. “De stoelen zijn wel honderd jaar vooruit gegaan. Alleen op de bijrijderskant vind ik hem wat krap voor de passagier.”

De Volvo-streep is op de FH12 beeldbepalend.

Oude reflexen
Terwijl ik Jan probeer bij te houden, komen bij mij de oude schakelreflexen weer boven. Eerst 2 laag, dan splitter om naar 3 hoog, stapelknop om, splitter terug naar 5 laag, dan 6 laag en weer splitteren naar 6 hoog. Ik weet meteen weer hoe hard een chauffeur een kwart eeuw terug moest werken.

Twee prachtige trucks, beiden bijzonder in hun eigen tijdsgeest.

Ook zie ik dat er in 25 jaar bij 80 kilometer per uur minstens 200 toeren vanaf gegaan zijn. Zaken zoals brake blending waren ook nog niet bekend. Wil je de Volvo FH12 laten uitrollen, dan moet je het gaspedaal juist blijven aanraken. Jan heeft zijn VEB zo ingesteld dat die bij gas los er vanzelf inkomt. En natuurlijk moet je zelf terugschakelen als je wilt dat hij ook echt werkt. De FH13 doet dit soort dingen allemaal zelf. Maar ik snap wat Jan bedoelt: zijn motor bromt inderdaad mooier. Je voelt dat hij echt wérkt. De FH13 met zijn 500 pk en 2.800 Nm koppel mag dan 1.120 Nm meer aan pure kracht op de weg zetten, hij doet dat allemaal bijna als vanzelf, geruisloos. Toch denk ik dat geen enkele chauffeur meer zou willen ruilen.

Het bericht Truckstars Throwback Thursday: Volvo FH12 vs Volvo FH verscheen eerst op Truckstar.

In 1969 bracht Scania zijn eerste truck met V8 op de markt als antwoord op de vraag naar meer motorvermogen. In de loop der jaren groeide deze krachtbron uit tot een waar icoon. Niet alleen vanwege zijn kracht en prestaties maar ook vanwege zijn kenmerkende diepe geluid. Inmiddels draait de Scania V8 dus al 50 jaar mee. Zo’n mijlpaal verdient het om uitgebreid bij stil te staan. Dat doen we met deze speciale Truckstar 50 jaar Scania V8 uitgave. Hierin onder meer aandacht voor het ontstaan van de V8, oud en nieuw naast elkaar, een transportbedrijf dat al 50 jaar de V8 trouw is, andere toepassingen van de V8, Scania showtrucks met V8 en een test van de jongste V8, de S 650. Met recht een naslagwerk voor de ware Scania V8-fan maar eigenlijk een must voor iedere truckliefhebber.

De 124 pagina’s dikke special ligt nu in de winkel en kost € 9,95. Maar je kunt hem natuurlijk ook gewoon hier online bestellen. Bovendien kost de special voor roadcard houders bij online bestellen slechts € 8,95.

Het bericht NIEUW: Truckstar 50 jaar Scania V8 verscheen eerst op Truckstar.